Staveran, 120 mg, tabletki powlekane, 20 szt.

Staveran, 120 mg, tabletki powlekane, 20 szt.

Nie

Nie

tabletki powlekane

120mg

20 szt.

POLPHARMA S.A..

Lek Staveran wskazany jest do stosowania u dorosłych, dzieci i młodzieży w zapobieganiu i (lub) leczeniu: 

• nadciśnienia tętniczego, 
• choroby wieńcowej (stany charakteryzujące się niewystarczającym zaopatrzeniem mięśnia sercowego w tlen), w tym: - przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej, - niestabilnej dławicy piersiowej (z narastającym bólem, z bólem w spoczynku), - dławicy Prinzmetala, - dławicy po zawale mięśnia sercowego bez niewydolności serca, gdy nie jest wskazane stosowanie leków β-adrenolitycznych,
• zaburzeń rytmu serca takich, jak: - napadowy częstoskurcz nadkomorowy, migotanie/trzepotanie przedsionków z szybkim przewodzeniem przedsionkowo-komorowym (z wyjątkiem zespołu Wolffa-Parkinsona White’a [WPW] lub zespołu Lowna-Ganonga-Levine’a [LGL]).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi były: ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, zaparcia i bóle brzucha, jak również rzadkoskurcz, częstoskurcz, kołatanie serca, niedociśnienie tętnicze, zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca, obrzęki obwodowe i uczucie zmęczenia.

Kiedy nie stosować leku Staveran:

• jeśli pacjent ma uczulenie na werapamilu chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• we wstrząsie kardiogennym, 
• w bloku przedsionkowo-komorowym II° lub III° stopnia (z wyjątkiem pacjentów ze sprawnym stymulatorem serca), 
• w zespole chorego węzła zatokowego (z wyjątkiem pacjentów ze sprawnym stymulatorem serca), 
• w niewydolności serca ze zmniejszeniem frakcji wyrzutowej poniżej 35% oraz (lub) ciśnieniem zaklinowania w tętnicy płucnej powyżej 20 mmHg (jeśli nie jest wtórne do częstoskurczu nadkomorowego ustępującego po leczeniu werapamilem), 
• w migotaniu/trzepotaniu przedsionków z obecnością dodatkowej drogi przewodzenia (np. zespół Wolffa-Parkinsona-White’a [WPW], zespół Lowna-Ganonga-Levine’a [LGL]). W przypadku podania leku u tych pacjentów istnieje ryzyko wystąpienia tachyarytmii komorowej, w tym migotania komór, 
• jeśli pacjent stosuje leki blokujące receptory beta-adrenergiczne podawane dożylnie, 
• jeśli pacjent stosuje leki zawierające iwabradynę (leki stosowane w leczeniu niektórych chorób serca).

Przed rozpoczęciem stosowania leku Staveran należy omówić to z lekarzem. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów: 

• z ostrym zawałem mięśnia sercowego powikłanym rzadkoskurczem (poniżej 50 skurczów na minutę), znacznym niedociśnieniem tętniczym lub zaburzeniami czynności lewej komory, 
• z blokiem serca, blokiem przedsionkowo-komorowym I°, rzadkoskurczem, asystolią,
• stosujących leki przeciwarytmiczne, 
• stosujących leki β-adrenolityczne, 
• stosujących digoksynę, 
• z niewydolnością serca z frakcją wyrzutową powyżej 35%, 
• z niedociśnieniem tętniczym (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mmHg), 
• stosujących statyny, 
• z zaburzeniami przewodzenia nerwowo-mięśniowego [miastenia (myasthenia gravis), zespół Lamberta i Eatona, późne stadia dystrofii mięśniowej Duchenne’a], 
• z zaburzeniami czynności nerek, 
• z zaburzeniami czynności wątroby.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Możliwe są interakcje werapamilu z następującymi lekami: 

• leki α-adrenolityczne (np. prazosyna, terazosyna), 
• leki przeciwarytmiczne (np. flekainid, chinidyna),
• leki rozszerzające oskrzela (np. teofilina), 
• leki przeciwdrgawkowe i przeciwpadaczkowe (np. karbamazepina, fenytoina), 
• leki przeciwdepresyjne (np. imipramina), 
• leki przeciwcukrzycowe (np. glibenklamid), 
• leki przeciw dnie moczanowej (np. kolchicyna),
• leki stosowane w zakażeniach (np. klarytromycyna, erytromycyna, ryfampicyna, telitromycyna), 
• leki przeciwnowotworowe (np. doksorubicyna), 
• barbiturany (np. fenobarbital), 
• benzodiazepiny i inne leki przeciwlękowe (np. buspiron, midazolam), 
• leki β-adrenolityczne (np. metoprolol, propranolol), 
• glikozydy nasercowe (np. digitoksyna, digoksyna),
• antagoniści receptora H2 (np. cymetydyna),
• leki immunomodulujące i immunosupresyjne (np. cyklosporyna, ewerolimus, syrolimus, takrolimus), 
• leki zmniejszające stężenie lipidów (np. atorwastatyna, lowastatyna, symwastatyna),
• agoniści receptora serotoninowego (np. almotryptan), 
• leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego z moczem (np. sulfinpyrazon),
• dabigatran (lek stosowany, aby zapobiec powstawaniu zakrzepów krwi).

Możliwe są również interakcje z sokiem grejpfrutowym i środkami zawierającymi wyciąg z dziurawca zwyczajnego.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Tabletki należy połykać bez rozgryzania, w trakcie lub bezpośrednio po posiłku.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Staveran: W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala.

Pominięcie zastosowania leku Staveran: Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Staveran: Po długim stosowaniu nie należy gwałtownie odstawiać leku. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.

Lek Staveran zawiera laktozę jednowodną. Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. Lek Staveran 40 zawiera lak z żółcienią pomarańczową (E110), lek Staveran 80 zawiera żółcień pomarańczową (E110) i lek Staveran 120 zawiera żółcień chinolinową (E104) Lek może powodować reakcje alergiczne.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

Substancją czynną leku jest werapamilu chlorowodorek. Każda tabletka zawiera odpowiednio 40 mg, 80 mg lub 120 mg werapamilu chlorowodorku.

Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: żelatyna, celuloza krystaliczna, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian, talk, skrobia ziemniaczana Otoczka tabletki: hypromeloza, makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E171), talk, lak z żółcienią pomarańczową (E110) (Staveran 40), żółcień pomarańczowa (E110) (Staveran 80), żółcień chinolinowa (E104) (Staveran 120).

U niektórych pacjentów lek Staveran może wpływać na zdolność reagowania w takim stopniu, że powoduje to upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn lub pracy w stwarzających zagrożenie warunkach. Występuje to zwłaszcza w początkowym okresie leczenia, w okresie zwiększania dawki, przy przechodzeniu ze stosowania innego leku i przy równoczesnym spożywaniu alkoholu. Lek może zwiększać stężenie alkoholu we krwi i opóźniać jego wydalanie. Z tego powodu działanie alkoholu może być nasilone.