Osporil, 4 mg/100 ml, roztwór do infuzji, 1 fiolka

Kiedy stosować lek?

Lek Osporil jest wskazany do zapobiegania powikłaniom kostnym (złamania patologiczne, złamania kompresyjne kręgów, napromienianie lub operacje kości, lub hiperkalcemia wywołana chorobą nowotworową) u dorosłych pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem kości. Leczenie hiperkalcemii wywołanej chorobą nowotworową u dorosłych pacjentów.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Podanie dożylne. Produkt leczniczy Osporil, 4 mg/100 ml, roztwór do infuzji, należy podawać w pojedynczej infuzji dożylnej, trwającej nie krócej niż 15 minut.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Przeciwwskazania. Kto nie powinien przyjmować leku?

Nie należy stosować leku w przypadku nadwrażliwości na substancję czynną lub którykolwiek składnik preparatu.

Możliwe działania niepożądane leku

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Najczęściej występujące mają zwykle przebieg łagodny i prawdopodobnie ustąpią w krótkim czasie.

• Bardzo często (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów): - małe stężenie fosforanów we krwi.
• Często (może dotyczyć do 1 na 10 pacjentów): - ból głowy i objawy grypopodobne obejmujące gorączkę, zmęczenie, osłabienie, senność, dreszcze oraz bóle kości, stawów i (lub) mięśni. W większości przypadków specjalne leczenie nie jest wymagane, a objawy ustępują po krótkim czasie (kilka godzin lub dni); - objawy ze strony przewodu pokarmowego w postaci nudności i wymiotów oraz utrata apetytu; - zapalenie spojówek; - mała liczba czerwonych krwinek (niedokrwistość).
• Niezbyt często (może dotyczyć do 1 na 100 pacjentów): - reakcje nadwrażliwości; - niskie ciśnienie krwi; - ból w klatce piersiowej; - reakcje skórne (zaczerwienienie i obrzęki) w miejscu podania, wysypka, swędzenie; - wysokie ciśnienie krwi, spłycenie oddechu, zawroty głowy, zaburzenia snu, zaburzenia smaku, mrowienie i drętwienie rąk lub stóp, zaparcia, bóle brzucha, suchość w jamie ustnej; - mała liczba białych krwinek i płytek krwi; - małe stężenie magnezu i potasu we krwi. Lekarz będzie to kontrolował i zleci niezbędne badania; - zwiększenie masy ciała; - zwiększona potliwość; - senność; - niewyraźne widzenie, łzawienie oczu, wrażliwość oczu na światło; - nagłe uczucie zimna z omdleniem, zwiotczeniem ciała lub zapaścią; - trudności w oddychaniu, z sapaniem i kaszlem; - pokrzywka.
• Rzadko (może dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów): - wolne bicie serca; - splątanie; - w rzadkich przypadkach mogą wystąpić nietypowe złamania kości udowej, szczególnie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Należy zwrócić się do lekarza w przypadku pojawienia się bólu, osłabienia lub uczucia dyskomfortu w okolicy uda, biodra lub w pachwinie, ponieważ może to już wcześniej wskazywać na prawdopodobieństwo wystąpienia złamania kości udowej. - choroba śródmiąższowa płuc (zapalenie tkanki otaczającej pęcherzyki płucne); - objawy grypopodobne, w tym zapalenie stawów i obrzęk stawów; - bolesne zaczerwienienie i (lub) obrzęk w obrębie oczu.
• Bardzo rzadko (może dotyczyć do 1 na 10 000 pacjentów): - omdlenie spowodowane niskim ciśnieniem krwi; - silny ból kości, stawów i (lub) mięśni, czasami powodujący unieruchomienie;

Stosowanie leku z innymi lekami

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Szczególnie ważne jest, aby poinformować lekarza o przyjmowaniu: 

• antybiotyków z grupy aminoglikozydów (leki stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń), ponieważ stosowanie ich w skojarzeniu z bisfosfonianami może powodować nadmierne zmniejszenie stężenia wapnia we krwi; 
• talidomidu (leku stosowanego w leczeniu niektórych nowotworów krwi z zajęciem kości) lub innych leków, które mogą być szkodliwe dla nerek; 
• innych leków zawierających kwas zoledronowy, które stosowane są w leczeniu osteoporozy i innych nienowotworowych chorób kości lub innych bisfosfonianów, ponieważ łączne skutki działania tych leków przyjmowanych z lekiem Osporil nie są znane; 
• leków antyangiogennych (stosowanych w leczeniu raka), ponieważ jednoczesne stosowanie tych leków z lekiem Osporil było związane ze zwiększonym ryzykiem martwicy kości szczęki (ONJ, ang. osteonecrosis of the jaw).

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Występowały bardzo rzadkie przypadki zawrotów głowy i senności związane ze stosowaniem kwasu zoledronowego. Dlatego też należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów, obsługi maszyn i wykonywania innych czynności wymagających skoncentrowanej uwagi.

Ciąża i karmienie piersią

Leku Osporil nie należy stosować w okresie ciąży. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub przypuszcza, że może być w ciąży, powinna poinformować lekarza. Leku Osporil nie wolno stosować u kobiet karmiących piersią.

Co zawiera lek?

Substancją czynną leku jest kwas zoledronowy. Jedna fiolka zawiera 4 mg kwasu zoledronowego (w postaci kwasu zoledronowego jednowodnego).

Pozostałe składniki to: mannitol (E421), sodu cytrynian, woda do wstrzykiwań i azot.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować ostrożność podczas stosowania Osporil u pacjentów z: niewydolnością nerek, niewydolnością wątroby, martwicą kości szczęki,  martwicą kości innych miejsc anatomicznych, bólem mięśniowo-szkieletowym, nietypowym złamaniem kości udowej, hipokalcemią. 

W trakcie leczenia lekiem Osporil pacjent powinien utrzymywać właściwą higienę jamy ustnej (regularnie szczotkować zęby) i regularnie chodzić na przeglądy profilaktyczne. W przypadku jakichkolwiek problemów w jamie ustnej, takich jak chwiejące się zęby, ból lub obrzęk, albo niegojące się nadżerki czy pojawiająca się wydzielina, pacjent powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem i stomatologiem, mogą to bowiem być objawy choroby zwanej martwicą kości szczęki. Pacjenci otrzymujący chemioterapię i (lub) radioterapię, przyjmujący sterydy, przechodzący zabiegi chirurgii szczękowej, nie utrzymujący właściwej higieny jamy ustnej, cierpiący na choroby dziąseł, palacze lub osoby leczone w przeszłości bifosfonianami (stosowanymi w zapobieganiu lub leczeniu chorób kości) są w grupie podwyższonego ryzyka rozwoju martwicy kości szczęki.

Przechowywanie leku

Po otwarciu roztwór do infuzji najlepiej natychmiast zużyć. Jeśli roztwór nie zostanie natychmiast zużyty, należy go przechowywać w lodówce w temperaturze 20C-8 0C.

Producent - podmiot odpowiedzialny