Arketis, 20 mg, tabletki, 30 szt.

Dawkowanie. W jaki sposób stosować lek ARKETIS

Dorośli

Na początku leczenia lekarz wskaże pacjentowi, jaką dawkę leku ARKETIS Tabletki 20 mg powinien przyjmować.

Czasami zalecona dawka wymaga przyjęcia więcej niż jednej tabletki lub połowy tabletki. Typowe dawkowanie w leczeniu różnych chorób podano w tabeli poniżej.

Najwyższa dawka dla pacjentów powyżej 65 lat wynosi 40 mg na dobę.
Pacjentowi z chorobą wątroby lub ciężką chorobą nerek lekarz może zalecić mniejszą dawkę leku ARKETIS Tabletki 20 mg, niż zazwyczaj stosowana.

Osoby w podeszłym wieku

Najwyższa dawka dla pacjentów powyżej 65 lat wynosi 40 mg na dobę.

Pacjenci z chorobami wątroby lub nerek

Pacjentowi z chorobą wątroby lub ciężką chorobą nerek lekarz może zalecić mniejszą dawkę leku ARKETIS Tabletki 20 mg, niż zazwyczaj stosowana.

Dzieci

Lek ARKETIS Tabletki 20 mg nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

U pacjentów w wieku poniżej 18 lat przyjmowanie leku ARKETIS Tabletki 20 mg zwiększa ryzyko wystąpienia takich działań niepożądanych, takich jak: próby samobójcze, myśli samobójcze i wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu).

Jeśli lekarz przepisał lek ARKETIS Tabletki 20 mg pacjentowi poniżej 18 lat, w razie jakichkolwiek wątpliwości należy ponownie zwrócić się do lekarza prowadzącego.

Jeśli wystąpią lub nasilą się wymienione objawy podczas przyjmowania leku ARKETIS Tabletki 20 mg, należy poinformować o tym lekarza. Ponadto, do tej pory brak danych dotyczących długoterminowego bezpieczeństwa stosowania paroksetyny w tej grupie wiekowej dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.

W badaniach klinicznych u pacjentów w wieku poniżej 18 lat stosujących paroksetynę, częstymi działaniami niepożądanymi które występowały z częstością mniejszą niż, u jednego pacjenta na 10 były: nasilenie myśli i prób samobójczych, umyślne samookaleczenia, wrogość, agresywne lub nieprzyjazne zachowania, brak apetytu, drżenie, pocenie się, nadpobudliwość (nadmiar energii), pobudzenie, chwiejność emocjonalna (w tym płaczliwość i zmiany nastroju) oraz niespotykane wcześniej siniaczenia lub krwawienia (takie jak krwawienie z nosa).

Badania te wykazały również, że takie same objawy, chociaż rzadziej, występowały u dzieci i młodzieży, przyjmujących placebo (nieaktywną substancję) zamiast paroksetyny.

U niektórych z uczestników tych badań wystąpiły objawy odstawienia po przerwaniu stosowania paroksetyny. Objawy te były w większości podobne do tych obserwowanych u osób dorosłych pacjentów po zaprzestaniu stosowania paroksetyny.

Ponadto u pacjentów w wieku poniżej 18 lat często (u mniej niż 1 na 10 pacjentów) występowały bóle brzucha, nerwowość i chwiejność emocjonalna (w tym płaczliwość, zmiany nastroju, próby samookaleczenia, myśli samobójcze i próby samobójcze).

Konkretną dawkę i sposób leczenia ustala lekarz.

Sposób podawania

Lek ARKETIS Tabletki 20 mg należy przyjmować rano, w trakcie spożywania posiłku.

Tabletkę należy natychmiast połknąć w całości, popijać dużą ilością wody (przynajmniej 1 szklanka 150 ml). Nie ssać, nie żuć ani nie trzymać tabletki w jamie ustnej, ponieważ może to powodować nieprzyjemne miejscowe doznania, takie jak gorzki smak, pieczenie w gardle, drażniący kaszel lub uczucie dławienia się.

W razie konieczności tabletki można podzielić na równe dawki.

Czas trwania leczenia

Lekarz omówi z pacjentem, jak długo należy przyjmować lek ARKETIS Tabletki 20 mg. Leczenie może trwać kilka miesięcy lub nawet dłużej.

U większości osób poprawa samopoczucia następuje po kilku tygodniach leczenia. Jeśli po tym czasie pacjent nie czuje się lepiej, powinien poradzić się lekarza. Lekarz może zadecydować o stopniowym zwiększaniu dawki o 10 mg, aż do uzyskania maksymalnej dawki dobowej.

Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek , lek ARKETIS Tabletki 20 mg może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpi którekolwiek z następujących działań niepożądanych w trakcie leczenia, należy skontaktować się z lekarzem. Konieczne może być udanie się bezpośrednio do szpitala.

Prawdopodobieństwo wystąpienia tych działań jest większe w pierwszych kilku tygodniach leczenia.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 100 osób):

• Jeśli pacjent zauważy nietypowe siniaki lub krwawienia, w tym krwawe wymioty lub krew w kale, należy skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.
• Jeśli pacjent ma trudności z oddawaniem moczu, należy skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 1 000 osób):

• Jeżeli u pacjenta wystąpi napad padaczkowy (drgawki), należy skontaktować się z lekarzem lub udać się od razu do szpitala.
• Jeśli pacjent czuje się niespokojny i ma poczucie niemożności siedzenia lub spokojnego stania, mogą być to objawy stanu zwanego akatyzją. Zwiększenie dawki leku może nasilać te objawy. W razie wystąpienia tych objawów należy skontaktować się z lekarzem.
• Jeśli pacjent odczuwa zmęczenie, osłabienie, ból, sztywność lub brak koordynacji mięśni, jest zdezorientowany może mieć zmniejszone stężenie sodu we krwi. Jeśli wystąpią takie objawy, należy skontaktować się z lekarzem.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 000 osób):

• Reakcje alergiczne na paroksetynę, które mogą mieć ciężki przebieg. Jeśli pojawi się czerwona i grudkowata wysypka na skórze, obrzęk powiek, twarzy, warg, jamy ustnej lub języka, swędzenie, trudności w oddychaniu (duszność), lub przełykaniu oraz uczucie osłabienia lub oszołomienia, w wyniku których dochodzi do upadku lub utraty przytomności, należy skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.
• Jeśli pacjent ma niektóre lub wszystkie z wymienionych niżej objawów, to może występować u niego tak zwany zespół serotoninowy lub złośliwy zespół neuroleptyczny. Do objawów tych należą: uczucie silnego pobudzenia lub rozdrażnienia, uczucie dezorientacji, niepokoju, gorąca, pocenie się, drżenie, dreszcze, omamy (dziwne wizje lub słyszenie dziwnych dźwięków), sztywność mięśni, nagłe skurcze mięśni lub szybkie bicie serca. Objawy mogą się nasilać, prowadząc do utraty przytomności. W razie wystąpienia takich objawów należy skontaktować się z lekarzem.
• Ostra jaskra. Jeśli pacjent odczuwa ból oczu lub wystąpi u niego niewyraźne widzenie, należy skontaktować się z lekarzem.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• u niektórych pacjentów w trakcie stosowania paroksetyny lub wkrótce po zaprzestaniu leczenia, wystąpiły myśli o wyrządzeniu sobie krzywdy lub o samobójstwie
• u niektórych pacjentów podczas terapii paroksetyną wystąpiła agresja.
• Ciężki krwotok z pochwy, występujący krótko po porodzie (krwotok poporodowy).

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):

• mdłości (nudności). Stosowanie leku rano wraz z posiłkiem zredukuje prawdopodobieństwo wystąpienia nudności
• zmiany popędu płciowego lub czynności płciowych, takie jak trudności lub niemożność osiągnięcia orgazmu, obniżenie popędu płciowego oraz, u mężczyzn, problemy z osiągnięciem wzwodu lub wytrysku.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 osób):

• zwiększenie poziomu cholesterolu we krwi
• trudności ze snem (bezsenność) lub uczucie senności
• nietypowe sny (w tym koszmary senne)
• zawroty głowy lub drżenia
• utrata apetytu
• ból głowy
• zaburzenia koncentracji
• uczucie pobudzenia
• uczucie nadmiernego osłabienia
• niewyraźne widzenie
• ziewanie, suchość w ustach
• biegunka lub zaparcie
• wymioty
• zwiększenie masy ciała
• pocenie się.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 100 osób):

• krótkotrwały wzrost ciśnienia krwi lub krótkotrwały jego spadek podczas nagłego wstania, który może powodować zawroty głowy lub omdlenia
• szybsze niż zazwyczaj bicie serca
• trudność w poruszaniu się, sztywność, drżenie lub nieprawidłowe ruchy w obrębie jamy ustnej lub języka
• rozszerzone źrenice
• wysypki skórne
• świąd
• uczucie dezorientacji
• halucynacje (widzenie i słyszenie nieistniejących rzeczy)
• niezdolność do oddawania moczu (zatrzymanie moczu) lub niekontrolowane, mimowolne oddawanie moczu (nietrzymanie moczu)
• jeśli pacjent choruje na cukrzycę podczas stosowania leku ARKETIS Tabletki 20 mg możne wystąpić pogorszenie kontroli poziomu cukru we krwi. Należy omówić z lekarzem dostosowanie dawki insuliny lub leków przeciwcukrzycowych
• zmniejszenie liczby białych krwinek.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 1 000 osób):

• nieprawidłowe wytwarzanie mleka u kobiet i mężczyzn
• zmiana czynności wątroby (objawiająca się w wynikach badań krwi)
• spowolnione bicie serca
• ataki paniki
• nadaktywność lub gonitwa myśli (mania)
• uczucie oderwania od własnego ciała (depersonalizacja)
• uczucie niepokoju
• niekontrolowany przymus poruszania nogami (zespół niespokojnych nóg)
• bóle stawów i mięśni
• wzrost poziomu hormonu zwanego prolaktyną we krwi
• zaburzenia miesiączkowania (w tym nasilone lub nieregularne krwawienia, krwawienie międzymiesiączkowe i brak lub opóźnienie wystąpienia miesiączki).

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 000 osób):

• wysypka na skórze, której pęcherze wyglądają jak małe tarcze (ciemny środek otoczony jaśniejszą strefą o ciemnym brzegu), zwana rumieniem wielopostaciowym
• rozległa wysypka z pęcherzami i łuszczącą skórą, szczególnie wokół ust, nosa, oczu i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona)
• rozległa wysypka z pęcherzami i łuszczącą skórą niemal na całym ciele (toksyczna martwica naskórka)
• zaburzenia czynności wątroby, które powodują zażółcenie skóry lub białkówki oczu
• zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego (ang. syndrome of inappropriate antidiuretic hormone secretion, SIADH), gdy dochodzi do zwiększonego gromadzenia wody i zmniejszonego stężenia sodu (soli). Pacjenci z SIADH mogą mieć objawy poważnej choroby albo mogą nie wykazywać żadnych objawów
• bolesny, nieprzemijający wzwód prącia
• zatrzymanie płynów lub wody, które mogą powodować obrzęk rąk lub nóg
• wrażliwość na światło słoneczne
• zmniejszenie liczby płytek krwi.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• zapalenie okrężnicy (wywołujące biegunkę)
• zgrzytanie zębami

U niektórych pacjentów mogą wystąpić brzęczenia, syczenia, gwizdy, dzwonienie lub inne utrzymujące się dźwięki w uszach (szumy uszne) podczas przyjmowania leku ARKETIS Tabletki 20 mg.

U pacjentów przyjmujących tego typu leki obserwowano zwiększone ryzyko złamań kości.

Przeciwwskazania. Kiedy nie należy stosować leku

Kiedy nie stosować leku ARKETIS Tabletki 20 mg:

• jeśli pacjent przyjmuje leki nazywane inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO w tym moklobemid i chlorek metylotioniny (błękit metylenowy)) lub jeżeli przyjmował je w dowolnym momencie w ostatnich dwóch tygodniach.
• jeśli pacjent przyjmuje leki przeciwpsychotyczne zawierające tiorydazynę lub pimozyd.
• jeśli pacjent ma uczulenie na paroksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

Jeśli jakakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym, nie przyjmując leku ARKETIS Tabletki 20 mg.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku ARKETIS Tabletki 20 mg należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

• Czy pacjent przyjmuje inne leki.
• Czy pacjentka stosuje tamoksyfen w leczeniu raka piersi lub problemów z płodnością? Lek ARKETIS Tabletki 20 mg może zmniejszyć skuteczność tamoksyfenu, dlatego lekarz może zalecić pacjentce stosowanie innego leku przeciwdepresyjnego.
• Czy pacjent ma problemy z nerkami, wątrobą lub sercem?
• Czy pacjent ma nieprawidłowe przewodnictwo serca w zapisie elektrokardiograficznym (EKG) określane jako wydłużenie odstępu QT?
• Czy u pacjenta w wywiadzie rodzinnym występuje wydłużenie odstępu QT, choroba serca taka jak niewydolność serca, niskie tętno lub zmniejszone stężenie potasu, lub zmniejszone stężenie magnezu?
• Czy pacjent choruje na padaczkę lub występowały u niego w przeszłości napady drgawek?
• Czy u pacjenta występowały w przeszłości epizody manii (nadmiernie aktywne zachowanie lub gonitwa myśli)?
• Czy pacjent jest leczony elektrowstrząsami (ECT)?
• Czy u pacjenta występowały w przeszłości krwawienia lub czy pacjent przyjmuje inne leki, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia (leki rozrzedzające krew, takie jak warfaryna, leki przeciwpsychotyczne, takie jak perfenazyna lub klozapina, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, tzw. NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne), takie jak kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, celekoksyb, etodolak, diklofenak, meloksykam)?
• Czy pacjent choruje na cukrzycę?
• Czy pacjent stosuje dietę niskosodową?
• Czy pacjent choruje na jaskrę (podwyższone ciśnienie w oku)?
• Czy pacjentka jest w ciąży lub planuje zajść w ciążę.
• Czy pacjent jest w wieku poniżej 18 lat.

Jeśli odpowiedź na którekolwiek z powyższych pytań brzmi TAK i pacjent nie skontaktował się jeszcze z lekarzem, należy ponownie udać się do lekarza prowadzącego i zapytać, jak stosować lek ARKETIS Tabletki 20 mg.

Stosowanie u dzieci

Lek ARKETIS Tabletki 20 mg nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

U pacjentów w wieku poniżej 18 lat przyjmowanie leku ARKETIS Tabletki 20 mg zwiększa ryzyko wystąpienia takich działań niepożądanych, takich jak: próby samobójcze, myśli samobójcze i wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu).

Jeśli lekarz przepisał lek ARKETIS Tabletki 20 mg pacjentowi poniżej 18 lat, w razie jakichkolwiek wątpliwości należy ponownie zwrócić się do lekarza prowadzącego.

Jeśli wystąpią lub nasilą się wymienione objawy podczas przyjmowania leku ARKETIS Tabletki 20 mg, należy poinformować o tym lekarza. Ponadto, do tej pory brak danych dotyczących długoterminowego bezpieczeństwa stosowania paroksetyny w tej grupie wiekowej dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.

W badaniach klinicznych u pacjentów w wieku poniżej 18 lat stosujących paroksetynę, częstymi działaniami niepożądanymi które występowały z częstością mniejszą niż, u jednego pacjenta na 10 były: nasilenie myśli i prób samobójczych, umyślne samookaleczenia, wrogość, agresywne lub nieprzyjazne zachowania, brak apetytu, drżenie, pocenie się, nadpobudliwość (nadmiar energii), pobudzenie, chwiejność emocjonalna (w tym płaczliwość i zmiany nastroju) oraz niespotykane wcześniej siniaczenia lub krwawienia (takie jak krwawienie z nosa).

Badania te wykazały również, że takie same objawy, chociaż rzadziej, występowały u dzieci i młodzieży, przyjmujących placebo (nieaktywną substancję) zamiast paroksetyny.

U niektórych z uczestników tych badań wystąpiły objawy odstawienia po przerwaniu stosowania paroksetyny. Objawy te były w większości podobne do tych obserwowanych u osób dorosłych pacjentów po zaprzestaniu stosowania paroksetyny.

Ponadto u pacjentów w wieku poniżej 18 lat często (u mniej niż 1 na 10 pacjentów) występowały bóle brzucha, nerwowość i chwiejność emocjonalna (w tym płaczliwość, zmiany nastroju, próby samookaleczenia, myśli samobójcze i próby samobójcze).

Stosowanie leku z innymi lekami

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Niektóre leki mogą wpływać na działanie leku ARKETIS Tabletki 20 mg lub zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Lek ARKETIS Tabletki 20 mg może również wpływać na działanie innych leków.

Do tych leków należą:

• leki nazywane inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO, w tym moklobemid i chlorek metylotioniny (błękit metylenowy));
• leki, o których wiadomo, że zwiększają ryzyko zmian w aktywności elektrycznej serca (np. leki przeciwpsychotyczne tiorydazyna lub pimozyd);
• kwas acetylosalicylowy, ibuprofen lub inne leki tzw. NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne), takie jak celekoksyb, etodolak, diklofenak i meloksykam, stosowane w leczeniu bólu i stanów zapalnych;
• tramadol buprenorfina i petydyna, które są lekami przeciwbólowymi;
• buprenorfina w połączeniu z naloksonem, stosowane w leczeniu substytucyjnym uzależnienia od opioidów;
• leki nazywane tryptanami, takie jak sumatryptan, stosowany w leczeniu migreny;
• inne leki przeciwdepresyjne, w tym selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), tryptofan i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, np. klomipramina, nortryptylina i dezypramina;
• suplement diety o nazwie tryptofan;
• miwakurium i suksametonium (stosowane w znieczulaniu ogólnym);
• leki takie jak lit, rysperydon, perfenazyna, klozapina (tzw. leki przeciwpsychotyczne), stosowane w leczeniu niektórych zaburzeń psychicznych;
• fentanyl stosowany w znieczuleniu lub leczeniu przewlekłego bólu;
• połączenie fosamprenawiru i rytonawiru, stosowane w leczeniu zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV);
• ziele dziurawca zwyczajnego, preparatu ziołowego stosowanego w depresji;
• fenobarbital, fenytoina, walproinian sodu lub karbamazepina stosowane w leczeniu napadów drgawek lub padaczki;
• atomoksetyna, lek stosowany w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD);
• procyklidyna stosowana w leczeniu drżenia, szczególnie w chorobie Parkinsona;
• warfaryna lub inne leki (leki przeciwzakrzepowe) stosowane w celu rozrzedzenia krwi;
• propafenon, flekainid i leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca;
• metoprolol, beta-bloker stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i problemów z sercem;
• prawastatyna stosowana w leczeniu wysokiego stężenia cholesterolu;
• ryfampicyna stosowana w leczeniu gruźlicy i trądu;
• linezolid, antybiotyk;
• tamoksyfen, stosowany w leczeniu raka piersi i problemów z płodnością.

Jeśli pacjent przyjmuje obecnie lub niedawno przyjmował którykolwiek z wymienionych leków i nie omówił tego jeszcze z lekarzem, powinien zwrócić się ponownie do lekarza. Może być konieczna zmiana dawki lub zmiana leku na inny.

Stosowanie z jedzeniem, piciem i alkoholem

Przyjmowanie leku ARKETIS Tabletki 20 mg rano, podczas posiłku, zmniejszy ryzyko wystąpienia nudności.

ARKETIS Tabletki 20 mg a alkohol

Podczas stosowania leku ARKETIS Tabletki 20 mg nie należy pić alkoholu, gdyż może on nasilić objawy choroby lub działania niepożądane.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem leku ARKETIS Tabletki 20 mg.

Istnieją doniesienia o zwiększonym ryzyku wad wrodzonych, szczególnie wad serca u dzieci, których matki przyjmowały paroksetynę w pierwszych miesiącach ciąży. W populacji ogólnej 1 na 100 dzieci rodzi się z wadą serca. U dzieci, których matki przyjmowały paroksetynę, ryzyko jest większe i wynosi 2 na 100 dzieci.

Lekarz w porozumieniu z pacjentką mogą zdecydować, czy w czasie ciąży lepiej dla pacjentki jest zamienić lek na inny, czy stopniowo odstawiać lek ARKETIS Tabletki 20 mg. Jednak w zależności od stanu pacjentki, lekarz może zasugerować, że lepsze dla pacjentki będzie kontynuowanie przyjmowania leku ARKETIS Tabletki 20 mg.

Należy poinformować położną i (lub) lekarza, o tym że pacjentka przyjmuje lek ARKETIS Tabletki 20 mg.

Przyjmowanie leku ARKETIS Tabletki 20 mg pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy, występującego krótko po porodzie, zwłaszcza jeśli w wywiadzie stwierdzono u pacjentki zaburzenia krzepnięcia krwi. Jeśli pacjentka przyjmuje ARKETIS Tabletki 20 mg powinna poinformować o tym lekarza lub położną, aby mogli udzielić pacjentce odpowiednich porad.

Leki takie jak ARKETIS Tabletki 20 mg przyjmowane w czasie ciąży, zwłaszcza w jej późnym okresie, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia u noworodka ciężkich powikłań, zwanych zespołem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (ang. Persistent Pulmonary Hypertension of the Newborn, PPHN). W PPHN ciśnienie krwi w naczyniach krwionośnych pomiędzy sercem a płucami dziecka jest zbyt wysokie.

Jeśli pacjentka przyjmuje lek ARKETIS Tabletki 20 mg w trakcie w trakcie trzech ostatnich miesięcy ciąży, u noworodka mogą również wystąpić inne zaburzenia, które pojawiają się zwykle w pierwszej dobie życia. Do ich objawów należą: