Teofilina

Mechanizm działania

Teofilina należy do grupy metyloksantyn. Działa poprzez hamowanie enzymu fosfodiesterazy, co prowadzi do zwiększenia stężenia cyklicznego AMP (cAMP) w komórkach. Wyższe stężenie cAMP powoduje rozkurcz mięśni gładkich oskrzeli, co skutkuje ich rozszerzeniem i ułatwieniem przepływu powietrza. Ponadto, teofilina działa przeciwzapalnie i stymuluje ośrodek oddechowy w mózgu.

Wskazania

Teofilina jest stosowana w leczeniu:

• Astmy oskrzelowej,
• Przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP),
• Niewydolności oddechowej u wcześniaków (w specyficznych sytuacjach).

Dawkowanie

Dawkowanie teofiliny należy dostosować indywidualnie, w zależności od wskazań oraz stanu pacjenta. Typowe dawki dla dorosłych mogą wynosić:

• Dawkowanie początkowe: 300-600 mg na dobę, podawane w 2-3 dawkach podzielonych.
• Dawkowanie podtrzymujące: 400-1200 mg na dobę.

Dawkowanie dla dzieci oraz osób starszych powinno być indywidualnie określone przez lekarza.

Przeciwwskazania

Teofilina ma szereg przeciwwskazań, do których należą:

• Nadwrażliwość na teofilinę lub inne metyloksantyny,
• Ciężkie choroby serca (np. arytmie),
• Czynna choroba wrzodowa żołądka,
• Ciąża – szczególne wskazania wymagają ostrożności (patrz poniżej),
• Dzieci poniżej 6. roku życia (w przypadku niektórych postaci leku).

Ciaża i karmienie piersią

Podczas ciąży teofilina powinna być stosowana jedynie w sytuacjach, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Może ona przenikać przez barierę łożyskową i wpływać na rozwijający się płód. Należy również zachować ostrożność podczas karmienia piersią, ponieważ teofilina jest wydzielana do mleka matki, co może wpływać na noworodka.

Prowadzenie pojazdów

Teofilina może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn. U niektórych pacjentów mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak zawroty głowy czy nadmierna pobudliwość, które mogą osłabiać zdolności psychomotoryczne.

Interakcje

Teofilina wchodzi w interakcje z wieloma lekami. Przykłady to:

• Antybiotyki (np. erytromycyna, ciprofloksacyna), które mogą zwiększać stężenie teofiliny we krwi,
• Leki przeciwdrgawkowe (np. fenobarbital), które mogą obniżać skuteczność teofiliny,
• Leki zawierające nikotynę mogą zmniejszać stężenie teofiliny.

Z tego powodu ważne jest informowanie lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach.

Możliwe działania niepożądane

Lek może powodować różnorodne działania niepożądane, w tym:

• Nudności i wymioty,
• Bóle głowy,
• Bezsenność,
• Drżenie,
• Palpitacje serca,
• Wysypki skórne,
• Rzadziej: arytmie, krwawienia, a nawet objawy zatrucia (w przypadku przedawkowania).

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek nietypowych objawów, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

Podsumowanie:

Teofilina to skuteczny lek stosowany w leczeniu chorób układu oddechowego, jednak jej stosowanie wymaga ostrożności oraz regularnego monitorowania stężenia we krwi. W szczególnych przypadkach, jak ciąża czy choroby współistniejące, decyzję o jej zastosowaniu powinien podjąć wyłącznie lekarz. Wdrożenie terapii teofiliny wymaga także świadomości o potencjalnych interakcjach oraz działaniach niepożądanych. Przed rozpoczęciem leczenia pacjent powinien skonsultować się z lekarzem oraz dokładnie przestrzegać wskazanych dawek.