Staveran 40, tabletki powlekane, 40 mg, 20 szt

Staveran 40, tabletki powlekane, 40 mg, 20 szt

Nie

Nie

Kiedy stosować lek?

Lek Staveran wskazany jest do stosowania u dorosłych, dzieci i młodzieży w zapobieganiu i (lub) leczeniu: 

• nadciśnienia tętniczego, 
• choroby wieńcowej (stany charakteryzujące się niewystarczającym zaopatrzeniem mięśnia sercowego w tlen), w tym: - przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej, - niestabilnej dławicy piersiowej (z narastającym bólem, z bólem w spoczynku), - dławicy Prinzmetala, - dławicy po zawale mięśnia sercowego bez niewydolności serca, gdy nie jest wskazane stosowanie leków β-adrenolitycznych,
• zaburzeń rytmu serca takich, jak: - napadowy częstoskurcz nadkomorowy, migotanie/trzepotanie przedsionków z szybkim przewodzeniem przedsionkowo-komorowym (z wyjątkiem zespołu Wolffa-Parkinsona White’a [WPW] lub zespołu Lowna-Ganonga-Levine’a [LGL]).

Dawkowanie

Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Tabletki należy połykać bez rozgryzania, w trakcie lub bezpośrednio po posiłku.

Przeciwwskazania. Kto nie powinien przyjmować leku?

Kiedy nie stosować leku Staveran:

• jeśli pacjent ma uczulenie na werapamilu chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• we wstrząsie kardiogennym, 
• w bloku przedsionkowo-komorowym II° lub III° stopnia (z wyjątkiem pacjentów ze sprawnym stymulatorem serca), 
• w zespole chorego węzła zatokowego (z wyjątkiem pacjentów ze sprawnym stymulatorem serca), 
• w niewydolności serca ze zmniejszeniem frakcji wyrzutowej poniżej 35% oraz (lub) ciśnieniem zaklinowania w tętnicy płucnej powyżej 20 mmHg (jeśli nie jest wtórne do częstoskurczu nadkomorowego ustępującego po leczeniu werapamilem), 
• w migotaniu/trzepotaniu przedsionków z obecnością dodatkowej drogi przewodzenia (np. zespół Wolffa-Parkinsona-White’a [WPW], zespół Lowna-Ganonga-Levine’a [LGL]). W przypadku podania leku u tych pacjentów istnieje ryzyko wystąpienia tachyarytmii komorowej, w tym migotania komór, 
• jeśli pacjent stosuje leki blokujące receptory beta-adrenergiczne podawane dożylnie, 
• jeśli pacjent stosuje leki zawierające iwabradynę (leki stosowane w leczeniu niektórych chorób serca).

Możliwe działania niepożądane leku

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi były: ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, zaparcia i bóle brzucha, jak również rzadkoskurcz, częstoskurcz, kołatanie serca, niedociśnienie tętnicze, zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca, obrzęki obwodowe i uczucie zmęczenia.

Stosowanie leku z innymi lekami

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Możliwe są interakcje werapamilu z następującymi lekami: 

• leki α-adrenolityczne (np. prazosyna, terazosyna), 
• leki przeciwarytmiczne (np. flekainid, chinidyna),
• leki rozszerzające oskrzela (np. teofilina), 
• leki przeciwdrgawkowe i przeciwpadaczkowe (np. karbamazepina, fenytoina), 
• leki przeciwdepresyjne (np. imipramina), 
• leki przeciwcukrzycowe (np. glibenklamid), 
• leki przeciw dnie moczanowej (np. kolchicyna),
• leki stosowane w zakażeniach (np. klarytromycyna, erytromycyna, ryfampicyna, telitromycyna), 
• leki przeciwnowotworowe (np. doksorubicyna), 
• barbiturany (np. fenobarbital), 
• benzodiazepiny i inne leki przeciwlękowe (np. buspiron, midazolam), 
• leki β-adrenolityczne (np. metoprolol, propranolol), 
• glikozydy nasercowe (np. digitoksyna, digoksyna),
• antagoniści receptora H2 (np. cymetydyna),
• leki immunomodulujące i immunosupresyjne (np. cyklosporyna, ewerolimus, syrolimus, takrolimus), 
• leki zmniejszające stężenie lipidów (np. atorwastatyna, lowastatyna, symwastatyna),
• agoniści receptora serotoninowego (np. almotryptan), 
• leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego z moczem (np. sulfinpyrazon),
• dabigatran (lek stosowany, aby zapobiec powstawaniu zakrzepów krwi).

Stosowanie z jedzeniem, piciem i alkoholem

Możliwe są również interakcje z sokiem grejpfrutowym i środkami zawierającymi wyciąg z dziurawca zwyczajnego.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

U niektórych pacjentów lek Staveran może wpływać na zdolność reagowania w takim stopniu, że powoduje to upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn lub pracy w stwarzających zagrożenie warunkach. Występuje to zwłaszcza w początkowym okresie leczenia, w okresie zwiększania dawki, przy przechodzeniu ze stosowania innego leku i przy równoczesnym spożywaniu alkoholu. Lek może zwiększać stężenie alkoholu we krwi i opóźniać jego wydalanie. Z tego powodu działanie alkoholu może być nasilone.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Co zawiera lek?

Substancją czynną leku jest werapamilu chlorowodorek. Każda tabletka zawiera odpowiednio 40 mg, 80 mg lub 120 mg werapamilu chlorowodorku.

Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: żelatyna, celuloza krystaliczna, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian, talk, skrobia ziemniaczana Otoczka tabletki: hypromeloza, makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E171), talk, lak z żółcienią pomarańczową (E110) (Staveran 40), żółcień pomarańczowa (E110) (Staveran 80), żółcień chinolinowa (E104) (Staveran 120).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Staveran należy omówić to z lekarzem. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów: 

• z ostrym zawałem mięśnia sercowego powikłanym rzadkoskurczem (poniżej 50 skurczów na minutę), znacznym niedociśnieniem tętniczym lub zaburzeniami czynności lewej komory, 
• z blokiem serca, blokiem przedsionkowo-komorowym I°, rzadkoskurczem, asystolią,
• stosujących leki przeciwarytmiczne, 
• stosujących leki β-adrenolityczne, 
• stosujących digoksynę, 
• z niewydolnością serca z frakcją wyrzutową powyżej 35%, 
• z niedociśnieniem tętniczym (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mmHg), 
• stosujących statyny, 
• z zaburzeniami przewodzenia nerwowo-mięśniowego [miastenia (myasthenia gravis), zespół Lamberta i Eatona, późne stadia dystrofii mięśniowej Duchenne’a], 
• z zaburzeniami czynności nerek, 
• z zaburzeniami czynności wątroby.

Przechowywanie leku

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

Pominięcie zastosowania leku

Pominięcie zastosowania leku Staveran: Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Staveran: Po długim stosowaniu nie należy gwałtownie odstawiać leku. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.

Możliwe reakcje alergiczne

Lek Staveran zawiera laktozę jednowodną. Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. Lek Staveran 40 zawiera lak z żółcienią pomarańczową (E110), lek Staveran 80 zawiera żółcień pomarańczową (E110) i lek Staveran 120 zawiera żółcień chinolinową (E104) Lek może powodować reakcje alergiczne.

Producent - podmiot odpowiedzialny

tabletki powlekane

40 mg

20 szt.

POLPHARMA S.A..

Lek Staveran wskazany jest do stosowania u dorosłych, dzieci i młodzieży w zapobieganiu i (lub) leczeniu: 

• nadciśnienia tętniczego, 
• choroby wieńcowej (stany charakteryzujące się niewystarczającym zaopatrzeniem mięśnia sercowego w tlen), w tym: - przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej, - niestabilnej dławicy piersiowej (z narastającym bólem, z bólem w spoczynku), - dławicy Prinzmetala, - dławicy po zawale mięśnia sercowego bez niewydolności serca, gdy nie jest wskazane stosowanie leków β-adrenolitycznych,
• zaburzeń rytmu serca takich, jak: - napadowy częstoskurcz nadkomorowy, migotanie/trzepotanie przedsionków z szybkim przewodzeniem przedsionkowo-komorowym (z wyjątkiem zespołu Wolffa-Parkinsona White’a [WPW] lub zespołu Lowna-Ganonga-Levine’a [LGL]).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi były: ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, zaparcia i bóle brzucha, jak również rzadkoskurcz, częstoskurcz, kołatanie serca, niedociśnienie tętnicze, zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca, obrzęki obwodowe i uczucie zmęczenia.

Kiedy nie stosować leku Staveran:

• jeśli pacjent ma uczulenie na werapamilu chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• we wstrząsie kardiogennym, 
• w bloku przedsionkowo-komorowym II° lub III° stopnia (z wyjątkiem pacjentów ze sprawnym stymulatorem serca), 
• w zespole chorego węzła zatokowego (z wyjątkiem pacjentów ze sprawnym stymulatorem serca), 
• w niewydolności serca ze zmniejszeniem frakcji wyrzutowej poniżej 35% oraz (lub) ciśnieniem zaklinowania w tętnicy płucnej powyżej 20 mmHg (jeśli nie jest wtórne do częstoskurczu nadkomorowego ustępującego po leczeniu werapamilem), 
• w migotaniu/trzepotaniu przedsionków z obecnością dodatkowej drogi przewodzenia (np. zespół Wolffa-Parkinsona-White’a [WPW], zespół Lowna-Ganonga-Levine’a [LGL]). W przypadku podania leku u tych pacjentów istnieje ryzyko wystąpienia tachyarytmii komorowej, w tym migotania komór, 
• jeśli pacjent stosuje leki blokujące receptory beta-adrenergiczne podawane dożylnie, 
• jeśli pacjent stosuje leki zawierające iwabradynę (leki stosowane w leczeniu niektórych chorób serca).

Przed rozpoczęciem stosowania leku Staveran należy omówić to z lekarzem. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów: 

• z ostrym zawałem mięśnia sercowego powikłanym rzadkoskurczem (poniżej 50 skurczów na minutę), znacznym niedociśnieniem tętniczym lub zaburzeniami czynności lewej komory, 
• z blokiem serca, blokiem przedsionkowo-komorowym I°, rzadkoskurczem, asystolią,
• stosujących leki przeciwarytmiczne, 
• stosujących leki β-adrenolityczne, 
• stosujących digoksynę, 
• z niewydolnością serca z frakcją wyrzutową powyżej 35%, 
• z niedociśnieniem tętniczym (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mmHg), 
• stosujących statyny, 
• z zaburzeniami przewodzenia nerwowo-mięśniowego [miastenia (myasthenia gravis), zespół Lamberta i Eatona, późne stadia dystrofii mięśniowej Duchenne’a], 
• z zaburzeniami czynności nerek, 
• z zaburzeniami czynności wątroby.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Możliwe są interakcje werapamilu z następującymi lekami: 

• leki α-adrenolityczne (np. prazosyna, terazosyna), 
• leki przeciwarytmiczne (np. flekainid, chinidyna),
• leki rozszerzające oskrzela (np. teofilina), 
• leki przeciwdrgawkowe i przeciwpadaczkowe (np. karbamazepina, fenytoina), 
• leki przeciwdepresyjne (np. imipramina), 
• leki przeciwcukrzycowe (np. glibenklamid), 
• leki przeciw dnie moczanowej (np. kolchicyna),
• leki stosowane w zakażeniach (np. klarytromycyna, erytromycyna, ryfampicyna, telitromycyna), 
• leki przeciwnowotworowe (np. doksorubicyna), 
• barbiturany (np. fenobarbital), 
• benzodiazepiny i inne leki przeciwlękowe (np. buspiron, midazolam), 
• leki β-adrenolityczne (np. metoprolol, propranolol), 
• glikozydy nasercowe (np. digitoksyna, digoksyna),
• antagoniści receptora H2 (np. cymetydyna),
• leki immunomodulujące i immunosupresyjne (np. cyklosporyna, ewerolimus, syrolimus, takrolimus), 
• leki zmniejszające stężenie lipidów (np. atorwastatyna, lowastatyna, symwastatyna),
• agoniści receptora serotoninowego (np. almotryptan), 
• leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego z moczem (np. sulfinpyrazon),
• dabigatran (lek stosowany, aby zapobiec powstawaniu zakrzepów krwi).

Możliwe są również interakcje z sokiem grejpfrutowym i środkami zawierającymi wyciąg z dziurawca zwyczajnego.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Tabletki należy połykać bez rozgryzania, w trakcie lub bezpośrednio po posiłku.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Staveran: W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala.

Pominięcie zastosowania leku Staveran: Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Staveran: Po długim stosowaniu nie należy gwałtownie odstawiać leku. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.

Lek Staveran zawiera laktozę jednowodną. Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. Lek Staveran 40 zawiera lak z żółcienią pomarańczową (E110), lek Staveran 80 zawiera żółcień pomarańczową (E110) i lek Staveran 120 zawiera żółcień chinolinową (E104) Lek może powodować reakcje alergiczne.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

Substancją czynną leku jest werapamilu chlorowodorek. Każda tabletka zawiera odpowiednio 40 mg, 80 mg lub 120 mg werapamilu chlorowodorku.

Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: żelatyna, celuloza krystaliczna, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian, talk, skrobia ziemniaczana Otoczka tabletki: hypromeloza, makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E171), talk, lak z żółcienią pomarańczową (E110) (Staveran 40), żółcień pomarańczowa (E110) (Staveran 80), żółcień chinolinowa (E104) (Staveran 120).

U niektórych pacjentów lek Staveran może wpływać na zdolność reagowania w takim stopniu, że powoduje to upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn lub pracy w stwarzających zagrożenie warunkach. Występuje to zwłaszcza w początkowym okresie leczenia, w okresie zwiększania dawki, przy przechodzeniu ze stosowania innego leku i przy równoczesnym spożywaniu alkoholu. Lek może zwiększać stężenie alkoholu we krwi i opóźniać jego wydalanie. Z tego powodu działanie alkoholu może być nasilone.