Stoperan, 2 mg, kapsułki twarde, 18 szt.

Stoperan, 2 mg, kapsułki twarde, 18 szt.

Nie

kapsulki twarde

2 mg

18 szt - 1 blister po 18 szt

US PHARMACIA

Biegunka, inaczej rozwolnienie, oznacza oddawanie albo płynnego, albo półpłynnego, czasem także papkowatego stolca częściej niż trzy razy na dobę. Biegunka jest gwałtowną reakcją organizmu, wywołaną przez atak toksycznych substancji. Podrażnione nimi jelita zaczynają szybciej się kurczyć, co przyspiesza przesuwanie się pokarmu i uniemożliwia wchłonięcie odpowiedniej ilości wody. Biegunce mogą towarzyszyć inne objawy, w tym kurczowy ból brzucha, nudności, osłabienie czy wymioty, a niekiedy również wymioty wraz z gorączką.

Biegunka może być spowodowana zakażeniami bakteryjnymi, wirusowymi i pasożytniczymi, chorobami układu trawiennego, zatruciem pokarmowym, reakcją alergiczną lub zatruciem substancjami chemicznymi. Powstawaniu biegunki mogą sprzyjać także przewlekłe stany zapalne jelit, wahania hormonalne, zespół jelita nadwrażliwego oraz stres i inne czynniki psychiczne wzmagające perystaltykę jelit. Biegunki mogą się też pojawić w efekcie zmiany flory bakteryjnej, co dotyczy głównie osób, które często podróżują.

Lek Stoperan stosuje się w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki. Stoperan przeznaczony jest dla osób dorosłych i dzieci w wieku od 6 lat.

Stoperan ma działanie przeciwbiegunkowe. Lek hamuje nasilone ruchy jelit i zwiększa wchłanianie wody. Dzięki temu spowalnia przechodzenie treści pokarmowej przez jelita, zmniejsza częstość i liczbę wypróżnień oraz – powodując zwrotne wchłanianie wody w jelicie grubym – zmienia konsystencję stolca.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (u mniej niż 1 na 10 000 osób, w tym pojedyncze przypadki):

• bóle i zawroty głowy, zmęczenie, senność;
• ból brzucha, zaparcia, nudności i wymioty, niedrożność jelit, rozszerzenie okrężnicy, w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy, wzdęcia z oddawaniem wiatrów i niestrawność, suchość w jamie ustnej;
• wysypka, pokrzywka i świąd, obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa, w tym zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy i martwica toksyczno-rozpływna naskórka;
• reakcje alergiczne, niekiedy ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny;
• zatrzymanie moczu.

Wiele zdarzeń niepożądanych związanych ze stosowaniem loperamidu jest częstymi objawami zespołów biegunkowych (dyskomfort i ból w jamie brzusznej, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, senność, zawroty głowy, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów). Często objawy te trudno jest odróżnić od działań niepożądanych stosowanego leku.

Nie należy stosować leku Stoperan:
- w przypadku nadwrażliwości na loperamid lub którykolwiek z pozostałych składników leku,
- w stanach, w których niepożądane jest spowolnianie perystaltyki jelit z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, okrężnicy olbrzymiej i toksycznego rozszerzenia okrężnicy, stosowanie leku Stoperan należy natychmiast przerwać w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit,
- w niedrożności jelit, ostrym wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, ostrym rzucie krwotocznego zapalenia jelita grubego, rzekomobłoniastym zapaleniu jelit, zwłaszcza związanym z podawaniem antybiotyków o szerokim zakresie działania,
- w bakteryjnym zapaleniu jelita cienkiego i okrężnicy spowodowanym chorobotwórczymi bakteriami z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter,
- w ostrej czerwonce z krwią w kale i przebiegającej z podwyższoną temperaturą ciała.

W przypadku stwierdzonej wcześniej nietolerancji niektórych cukrów, przed przyjęciem leku należy skontaktować się z lekarzem.

Lek należy przechowywać w temperaturze poniżej 25 °C, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.

U pacjentów, u których występuje gorączka oraz krew w kale, przed rozpoczęciem podawania loperamidu należy ustalić przyczyny biegunki. Należy zachować ostrożność stosując Stoperan w biegunce bakteryjnej.

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lek należy stosować ostrożnie ze względu na możliwość toksycznego działania leku na ośrodkowy układ nerwowy.

U pacjentów przyjmujących zbyt duże leku (przekraczające podane dawkowanie) notowano występowanie ciężkich zaburzeń pracy serca (m.in. przyspieszony lub nieregularny rytm serca).

Stoperan należy stosować zgodnie z zaleceniami podanymi w ulotce. Lek stosuje się doustnie.

Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat:
Biegunka ostra:
pierwsza dawka 2 kapsułki (4 mg), a następnie 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 8 kapsułek (16 mg) na dobę.
Biegunka przewlekła:
początkowo 1 kapsułka (2 mg) 2 razy na dobę, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 4-6 kapsułek (8-12 mg) na dobę.

U dzieci dawkę leku należy dostosować do masy ciała (3 kapsułki/20 kg masy ciała).

Dzieci w wieku od 9 do 12 lat:
Biegunka ostra:
1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę.
Biegunka przewlekła:
1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę.

Dzieci w wieku od 6 do 8 lat:
Biegunka ostra:
1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę.
Biegunka przewlekła:
1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 2 kapsułki (4 mg) na dobę.

Nie zaleca się stosowania loperamidu u dzieci poniżej 6. roku życia.
Jeśli podczas leczenia ostrej biegunki w ciągu 48 godzin nie nastąpi poprawa, należy skontaktować się z lekarzem.

1 kapsułka zawiera:
- substancję czynną: loperamidu chlorowodorek 2 mg,
- substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, talk, stearynian magnezu.

Lek zawiera laktozę.

312247

stoperan