Lincocin, 500 mg, kapsułki, 12 sztuk

Wielkość opakowania

Opakowanie zawiera 12 kapsułek (2 blistry po 6 kapsułek).

Informacje ogólne i sposób działania leku Lincocin

Lek Lincocin jest antybiotykiem z grupy linkozamidów.

W zależności od wrażliwości bakterii i stężenia leku, lek Lincocin może działać bakteriobójczo lub bakteriostatycznie.

Wskazania do stosowania

Lek Lincocin jest wskazany w leczeniu ciężkich zakażeń spowodowanych przez wrażliwe bakterie beztlenowe, a także spowodowanych przez wrażliwe paciorkowce lub gronkowce:

• zakażenia górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie migdałków podniebiennych, zapalenie ucha środkowego;
• zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym zachłystowe zapalenie płuc, ropniak opłucnej i ropień płuca;
• zakażenia skóry i tkanek miękkich;
• zakażenia kości i stawów, w tym zapalenie szpiku kostnego;
• posocznica.

Lekarz zaleci stosowanie leku Lincocin, jeśli zastosowanie innych antybiotyków jest niewłaściwe lub przeciwwskazane lub gdy leczenie innymi antybiotykami jest nieskuteczne.

Dawkowanie. W jaki sposób stosować lek Lincocin?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Zazwyczaj stosowana dawka leku Lincocin

• 500 mg trzy razy na dobę (co 8 godzin).
• Ciężkie zakażenia: 500 mg cztery razy na dobę (co 6 godzin).

Dzieci (w wieku powyżej 1 miesiąca)
Lek w postaci kapsułek nie jest zalecany do stosowania u dzieci z powodu niemożności precyzyjnego dawkowania.

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby lekarz rozważy możliwość zmniejszenia częstotliwości podawania leku Lincocin.
Jeśli u pacjenta z ciężką niewydolnością nerek konieczne jest leczenie linkomycyną, właściwa dawka wynosi od 25% do 35% dawki zalecanej pacjentom z prawidłową czynnością nerek.

W przypadku wrażenia, że działanie leku Lincocin jest zbyt silne lub za słabe, należy ponownie zwrócić się do lekarza.

Konkretną dawkę i sposób leczenia ustala lekarz.

Sposób podawania

Podanie doustne.

Czas trwania leczenia

Jak długo stosować lek Lincocin?

Lek należy podawać tak długo, jak zaleci lekarz. W zakażeniach paciorkowcami beta-hemolizującymi, leczenie trwa co najmniej 10 dni.

Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek Lincocin może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):

• biegunka, nudności, wymioty.

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):

• wysypka, pokrzywka.
• zakażenie pochwy.

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 osób):

• świąd.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zakażenie bakterią Clostridium difficile.
• pancytopenia (niedobór podstawowych rodzajów krzewinek), agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych), leukopenia (zmniejszenie liczby krzewinek białych), plamica małopłytkowa.
• reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, zespół choroby posurowiczej.
• zatrzymanie krążenia i oddechu.
• niedociśnienie, zakrzepowe zapalenie żył.
• zapalenie błony śluzowej przełyku, dolegliwości w obrębie jamy brzusznej.
• żółtaczka, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby.
• toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, ostra uogólniona osutka krostkowa, pęcherzowe zapalenie skóry, złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy.
• jałowy ropień w miejscu podania infuzji, stwardnienie w miejscu podania, ból w miejscu podania, podrażnienie w miejscu podania.

Przeciwwskazania. Kiedy nie należy stosować leku Lincocin?

Jeśli pacjent ma uczulenie na linkomycynę, klindamycynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Lincocin należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, jeśli pacjenta dotyczą niżej opisane sytuacje.

• Jeśli pacjent jest nadwrażliwy na penicylinę. Podczas stosowania leku Lincocin mogą wystąpić u niego reakcje z nadwrażliwości (np. rumień, świąd skóry, wysypka, obrzęk, duszność). Należy wówczas natychmiast zwrócić się do lekarza o pomoc (może być konieczne podanie adrenaliny, tlenu i steroidów w postaci dożylnej oraz ewentualnie udrożnienie dróg oddechowych lub nawet intubacja).
• Jeśli pacjent przebył w przeszłości chorobę układu pokarmowego, szczególnie zapalenie jelita grubego.
• Jeśli u pacjenta podejrzewa się zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Linkomycyna nie przenika dostatecznie do płynu mózgowo-rdzeniowego.
• Jeśli pacjent ma bardzo poważne zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby, przebiegające z zaburzeniami metabolicznymi. Podczas stosowania dużych dawek leku lekarz może zalecić kontrolowanie stężenia linkomycyny we krwi. Czynność wątroby i nerek powinna być kontrolowana również w przypadku długotrwałego stosowania leku Lincocin.
• Jeśli pacjent jednocześnie otrzymuje leki blokujące połączenia nerwowo-mięśniowe (leki zwiotczające stosowane w znieczuleniu ogólnym, takie jak: tubokuraryna, pankuronium, wekuronium).
• Jeśli pacjent ma skłonność do alergii.

Jeśli podczas stosowania leku Lincocin u pacjenta wystąpią niżej opisane objawy, należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi.

• Jeżeli w trakcie leczenia lub w ciągu kilku tygodni od jego zakończenia pojawi się biegunka, zwłaszcza ciężka i uporczywa, pacjent powinien natychmiast zwrócić się do lekarza. Należy podejrzewać rzekomobłoniaste zapalenie jelit (w większości przypadków wywołane przez enterotoksyny bakterii Clostridium difficile). Choroba ta, będąca powikłaniem antybiotykoterapii, może mieć różny przebieg: od mało nasilonej, wodnistej biegunki do zespołu przebiegającego z ciężką, przewlekłą biegunką, leukocytozą, silnymi spastycznymi bólami brzucha, ewentualnie z domieszką śluzu i krwi w stolcu. W skrajnych przypadkach może zagrażać życiu, zwłaszcza u osób starszych lub osłabionych.
  Lekarz zaleci natychmiastowe przerwanie stosowania leku, a po ustaleniu rozpoznania rzekomobłoniastego zapalenia jelit zastosuje odpowiednie leczenie (podaje się doustnie metronidazol, a w ciężkich przypadkach – wankomycynę).
  Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę jelit ani innych leków działających zapierająco.
  Możliwe są nawroty choroby pomimo zastosowania właściwego leczenia.
• Biegunkę związaną z zakażeniem Clostridium difficile, o przebiegu od łagodnego po zapalenie jelita grubego zakończone zgonem, zgłaszano w przypadku stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym leku Lincocin. Leczenie lekami przeciwbakteryjnymi zmienia prawidłową mikroflorę okrężnicy, co prowadzi do nadmiernego namnażania C. difficile.
  U wszystkich pacjentów, u których po zastosowaniu antybiotykoterapii pojawiła się biegunka, należy rozważyć obecność zakażenia C. difficile. Biegunkę związaną z C. difficile zgłaszano nawet po upływie ponad dwóch miesięcy od podania leków przeciwbakteryjnych.
• Jeśli u pacjenta zaobserwuje się objawy dodatkowego zakażenia - stosowanie antybiotyków może powodować nadmierny wzrost niewrażliwych drobnoustrojów, zwłaszcza drożdżaków.

U pacjentów stosujących lek Lincocin zgłaszano ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne oraz ciężkie działania niepożądane dotyczące skóry, takie jak zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa oraz rumień wielopostaciowy. Jeśli u pacjenta wystąpi reakcja anafilaktyczna lub ciężkie reakcje skórne należy przerwać stosowanie leku Lincocin i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Stosowanie u dzieci

Lek w postaci kapsułek nie jest zalecany do stosowania u dzieci z powodu niemożności precyzyjnego dawkowania.

Stosowanie leku z innymi lekami

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Lek Lincocin może nasilać działanie leków blokujących połączenia nerwowo-mięśniowe, stosowanych w znieczuleniu ogólnym.

Drobnoustroje oporne na klindamycynę są również oporne na lek Lincocin (oporność krzyżowa).

Linkomycyna może wpływać na wyniki badania aktywności fosfatazy zasadowej w osoczu krwi, powodując ich zawyżenie.

Leki zawierające kaolin i pektynę hamują wchłanianie leku Lincocin przyjmowanego doustnie, dlatego leki te należy przyjmować co najmniej 2 godziny wcześniej lub 3 do 4 godzin później niż lek Lincocin.

Stosowanie z jedzeniem, piciem i alkoholem

W celu zapewnienia optymalnego wchłaniania leku zaleca się, by przed podaniem leku Lincocin oraz po jego podaniu nie przyjmować pokarmów przez 1-2 godziny.

Lincocin a alkohol

W ulotce nie podano informacji na temat interakcji leku Lincocin a alkohol.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Linkomycyna przenika przez łożysko.
Istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania leku Lincocin w ciąży. Lek Lincocin można stosować podczas ciąży tylko wówczas, gdy lekarz uzna, że jest to konieczne.

Linkomycyna przenika do mleka ludzkiego.

Leku Lincocin nie należy stosować podczas karmienia piersią.

Brak danych dotyczących wpływu leku Lincocin na płodność.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Nie badano wpływu leku Lincocin na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Lincocin

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza. W razie przedawkowania leku Lincocin mogą wystąpić objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak: ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka.

Przedawkowanie można leczyć wywołując wymioty lub stosując płukanie żołądka. Nie ma swoistego antidotum. Hemodializa lub dializa otrzewnowa nie są skuteczne w usuwaniu leku Lincocin z osocza.

Pominięcie zastosowania leku Lincocin

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Skład leku. Substancje czynne i pomocnicze

Substancją czynną leku jest linkomycyna w postaci chlorowodorku.

Każda kapsułka zawiera 500 mg linkomycyny.

Pozostałe składniki to: magnezu stearynian, talk, laktoza jednowodna; kapsułka żelatynowa: tytanu dwutlenek (E171), indygotyna FD&C Blue2 (E132), żelatyna.

Przechowywanie

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po: "Termin ważności (EXP)". Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.