Calsiosol, 95,5 mg/ml; 10 ml,roztw.do wstrz,infuz., 5 amp

Calsiosol, 95,5 mg/ml; 10 ml,roztw.do wstrz,infuz., 5 amp

roztwor do wstrzykiwan i infuzji

95,5 mg/mL

5 amp.po 10 ml

NEUPHARM

Ten lek stosuje się, gdy konieczne jest leczenie preparatami o dużym stężeniu jonów wapnia, na przykład w przewlekłej hipokalcemii i tężyczce hipokalcemicznej. Sole wapnia można również stosować w celu zapobiegania hipokalcemii w transfuzji wymiennej i w długotrwałej terapii zastępczej elektrolitami. Podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej wapń należy podawać wyłącznie wtedy, gdy istnieją szczególne wskazania, np. w przypadku aktywności elektrycznej bez tętna spowodowanej przez hiperkaliemię, hipokalcemię, przedawkowanie antagonistów wapnia. Calsiosol jest wskazany u dorosłych i dzieci.

Glukonian wapnia jest solą wapniową stosowaną głównie w zapobieganiu i leczeniu niedoboru wapnia.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niżej opisane działania niepożądane mogą być poważne. W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek z następujących działań niepożądanych, należy natychmiast powiadomić o tym lekarza.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): rozszerzenie naczyń krwionośnych, uderzenia gorąca, głównie po podaniu wstrzyknięcia w zbyt szybkim tempie, nudności lub wymioty, uczucie ciepła, pocenie się, wstrzyknięciom do mięśnia może towarzyszyć ból i zaczerwienienie.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): spowolnione lub nieregularne bicie serca, spadek ciśnienia krwi (niedociśnienie tętnicze), zapaść krążeniowa (mogąca prowadzić do zgonu).

Kiedy nie stosować leku Calsiosol:

• jeśli pacjent ma uczulenie na glukonian wapnia lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• jeśli u pacjenta występuje podwyższone stężenie wapnia we krwi [np. u pacjentów z nadczynnością przytarczyc, podwyższonym stężeniem witaminy D we krwi, chorobami nowotworowymi z towarzyszącymi przerzutami do kości, zaburzeniami czynności nerek, osteoporozą związaną z brakiem aktywności ruchowej, sarkoidozą i tzw. zespołem mleczno-alkalicznym (zespołem Burnetta)];
• w przypadku nadmiernego wydalania wapnia z moczem;
• w przypadku zatrucia glikozydami naparstnicy (rodzaj leków nasercowych);
• w trakcie leczenia glikozydami nasercowymi, chyba że u pacjenta występuje niezwykle niskie stężenie wapnia we krwi z objawami zagrażającymi życiu, które można leczyć tylko przez natychmiastowe wstrzyknięcie wapnia;

Przed rozpoczęciem stosowania leku Calsiosol należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką. Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent ma nadczynność przytarczyc, regularnie przyjmuje witaminę D, u pacjenta wykryto nowotwory takie jak szpiczak, przerzuty nowotworowe do kości, ciężką chorobę nerek i utratę wapnia związaną z unieruchomieniem.

Dożylne podawanie leków zawierających wapń jest ściśle przeciwwskazane u pacjentów przyjmujących digoksynę. Wapń nasila działanie digoksyny na serce i może prowadzić do zatrucia digoksyną.

U pacjentów, niezależnie od wieku, nie wolno mieszać ani podawać ceftriaksonu jednocześnie z roztworami do podawania dożylnego zawierającymi wapń, nawet jeśli stosuje się różne linie infuzyjne lub podaje się w różne miejsca. Jednak w celu uniknięcia wytrącenia osadu, u dzieci w wieku powyżej 28 dni ceftriakson i roztwory zawierające wapń można podawać kolejno jeden po drugim, jeżeli linie infuzyjne są wkłute w różne miejsca lub są wymienione, lub pomiędzy infuzjami zostaną starannie przepłukane fizjologicznym roztworem soli.

Chociaż nie ma konkretnych dowodów na proces metaboliczny prowadzący do galaktozy, wskazane jest, aby nie podawać glukonianu wapnia pacjentom z galaktozemią.

Należy unikać podawania glukonianu wapnia drogą domięśniową lub podskórną, ponieważ może wystąpić martwica lub złuszczenie tkanek. 

Ze względu na zawartość glinu, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie należy przekraczać dawki 46 ml leku Calsiosol na dobę.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Działanie leków nasercowych takich jak digoksyna i innych leków zawierających glikozydy nasercowe naparstnicy wełnistej może być wzmocnione przez wapń i prowadzić do zatrucia glikozydami naparstnicy. Dlatego jeśli pacjent przyjmuje glikozydy nasercowe, dożylne podanie wapnia powinno być wykonane jedynie w celu leczenia ciężkich, bezpośrednio zagrażających życiu objawów bardzo niskiego stężenia wapnia we krwi. Podawanie wapnia wraz z adrenaliną po operacji serca osłabia działanie adrenaliny na serce i krążenie. Wapń i magnez wzajemnie hamują swoje działanie. Wapń może osłabiać działanie niektórych leków stosowanych do regulacji czynności serca (antagonistów wapnia). Podawanie niektórych leków zwiększających objetość wydalanego moczu (diuretyki tiazydowe) wraz z wapniem może prowadzić do nadmiernie wysokiego stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemii), ponieważ leki te zmniejszają wydalanie wapnia przez nerki. Podawanie wapnia jednocześnie z ceftriaksonem może prowadzić do wytrącenia stałych osadów w naczyniach krwionośnych.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Kobiety w ciąży powinny otrzymywać wapń dożylnie tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Należy dokładnie dobrać dawkę i regularnie kontrolować stężenie wapnia we krwi, aby uniknąć nadmiernego stężenia wapnia we krwi, co może być szkodliwe dla płodu. Wapń przenika do mleka kobiecego. Lekarz powinien wziąć to pod uwagę decydując o podaniu wapnia pacjentce karmiącej piersią.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Podanie donaczyniowe. 

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Calsiosol: Objawy wysokiego stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemia) obejmują: utratę apetytu, nudności, wymioty, zaparcia, ból brzucha, wydalanie dużych ilości moczu, zwiększone pragnienie, utratę płynów, osłabienie mięśni, odkładanie się wapnia w nerkach, senność, splątanie, wysokie ciśnienie 5 krwi (nadciśnienie tętnicze), zaś w ciężkich przypadkach nieregularne bicie serca, aż do zatrzymania akcji serca i utraty przytomności.

Pominięcie zastosowania leku Calsiosol: W przypadku pominięcia zalecanej dawki leku, należy podać pominiętą dawkę najszybciej jak to możliwe. Jeśli jednak zbliża się pora zastosowania kolejnej dawki, należy opuścić pominiętą dawkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Calsiosol: Nie należy przerywać stosowania leku Calsiosol bez porozumienia z lekarzem.

Substancją czynną leku jest wapnia glukonian do wstrzykiwań. 1 ml roztworu zawiera 95,5 mg wapnia glukonianu do wstrzykiwań.

Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: wapnia cukrzan, woda do wstrzykiwań. Całkowita zawartość wapnia 0,22 mmol/ml (1,1 mmol/5 ml, 2,2 mmol/10 ml).

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: Termin ważności (EXP) i ampułce po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku. Nie zamrażać. Roztwór należy zużyć natychmiast po otwarciu ampułki. Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się: uszkodzenie ampułki, zmianę barwy lub zmętnienie roztworu, cząstki stałe w roztworze. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

Calsiosol wywiera umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Calsiosol wykazuje wyraźne działanie uspokajające, dlatego pacjent nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn przez kilka godzin po podaniu dożylnym wapnia.

58171