Fevarin, tabletki powlekane, 100 mg, 30 szt

Fevarin, tabletki powlekane, 100 mg, 30 szt

tabletki powlekane

100 mg

30 szt

MYLAN HEALTHCARE SP. Z O.O.

• duże zaburzenia depresyjne
• zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne

Lek o działaniu przeciwdepresyjnym.

Fevarin należy do grupy leków nazywanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI). Fevarin zawiera substancję o nazwie fluwoksamina.

Dawkowanie

Fevarin należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawka dla osób dorosłych (18 lat i więcej):

• w leczeniu depresji:
  - należy rozpocząć od 50 lub 100 mg na dobę, przyjmowanych wieczorem.
• w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych:
  - należy rozpocząć od 50 mg na dobę, przyjmowanych najlepiej wieczorem.

Jeśli po kilku tygodniach nie ma poprawy, należy zwrócić się po poradę do lekarza. Lekarz może zadecydować o stopniowym zwiększaniu dawki. Najwyższa zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg. Jeśli lekarz zaleci stosowanie więcej niż 150 mg na dobę, nie należy przyjmować ich jednorazowo. Należy zapytać lekarza, kiedy przyjmować lek.

Dzieci i młodzież (8 lat i więcej): 

• w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych:
  - należy rozpocząć od 25 mg (pół tabletki leku Fevarin, 50 mg) na dobę, przyjmowanych najlepiej przed snem. Lekarz może zwiekszać dawkę co 4-7 dni o 25 mg, zależnie od tolerancji, do uzyskania skutecznej dawki.

Najwyższa dawka dobowa wynosi 200 mg. Jeśli lekarz zaleci stosowanie więcej niż 50 mg na dobę, lek należy przyjmować w dwóch dawkach.

Należy zapytać lekarza, kiedy przyjmować lek. Jeśli dawka nie została podzielona równomiernie, większą część dawki należy przyjąć wieczorem.

Nie należy stosować tego leku w leczeniu depresji u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Lek ten może być stosowany u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat tylko w przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. 

Sposób podawania

Tabletki Fevarin należy połykać bez rozgryzania, popijając wodą. Tabletki można dzielić na połowy, jeśli tak zaleci lekarz.

Czas trwania leczenia

Lek należy przyjmować do czasu, aż lekarz zadecyduje o przerwaniu leczenia. Nawet w razie uzyskania poprawy lekarz może zalecić kontynuowanie leczenia przez pewien czas, przynajmniej 6 miesięcy od chwili ustąpienia objawów.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częste działania niepożądane (dotyczą 1 do 10 osób na 100):

jadłowstręt psychiczny (anoreksja), pobudzenie psychoruchowe, nerwowość, lęk, bezsenność, senność, drżenie, ból głowy, zawroty głowy, kołatanie serca, przyśpieszona czynność serca, ból brzucha, zaparcie, biegunka, suchość w ustach, niestrawność, nudności, wymioty, nadmierne pocenie się, złe samopoczucie, wyczerpanie

Niezbyt częste działania niepożądane (dotyczą 1 do 10 osób na 1000):

omamy, dezorientacja, agresja, zaburzenia ruchowe, zaburzenia koordynacji ruchowej, niedociśnienie ortostatyczne (spadek ciśnienia krwi po przyjęciu pozycji pionowej ciała), skórne reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy, wysypka lub świąd), bóle stawów lub mięśni, nieprawidłowy (opóźniony) wytrysk nasienia

 Rzadkie działania niepożądane (dotyczą 1 do 10 osób na 10 000):

mania (uczucie euforii lub nadmiernego pobudzenia), drgawki, zaburzenia czynności wątroby, nadwrażliwość na światło, niespodziewany wyciek mleka z piersi (mlekotok)

Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

krwawienia z przewodu pokarmowego, krwawienia ginekologiczne, wybroczyny, plamica, wzrost stężenia hormonu prolaktyny (hormon odpowiedzialny za produkcję mleka u kobiet karmiących piersią), nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego odpowiedzialnego za zwrotne wchłanianie wody w nerkach i regulację objętości moczu, zmniejszenie stężenia sodu w osoczu (hiponatremia), zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała, myśli samobójcze, zachowania samobójcze, zespół serotoninowy, objawy przypominające złośliwy zespół neuroleptyczny, pobudzenie ruchowe (akatyzja), zaburzenia czucia, zaburzenia smaku, jaskra (wzrost ciśnienia w gałce ocznej), rozszerzenie źrenic, niemożność osiągnięcia orgazmu (anorgazmia), u kobiet: zaburzenia miesiączkowania, ciężki krwotok z pochwy, występujący krótko po porodzie (krwotok poporodowy), zaburzenia oddawania moczu (takie jak potrzeba częstego oddawania moczu w ciągu dnia i (lub) nocy, nietrzymanie moczu w ciągu dnia i (lub) nocy i brak możliwości oddania moczu), ciężkie reakcje skórne, takie jak ciężkie wysypki skórne lub zaczerwienie, w tym wysypka rozpoczynająca się na skórze kończyn, zwykle po obu stronach ciała, rozwijająca się w koncentryczne kręgi przypominające tarcze strzelnicze (rumień wielopostaciowy), uogólniona wysypka z pęcherzami i złuszczaniem się skóry, szczególnie w okolicy ust, nosa, oczu i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona), intensywne złuszczanie się skóry (obejmujące więcej niż 30% powierzchni ciała - toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka). 

U pacjentów przyjmujących leki, takie jak lek Fevarin, istnieje zwiększone ryzyko złamań kości. Zaprzestanie leczenia fluwoksaminą (zwłaszcza nagłe zakończenie leczenia) często prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia.

Sporadycznie mogą wystąpić lub nasilić się myśli samobójcze lub o samouszkodzeniu w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia lekiem Fevarin, do czasu aż lek przeciwdepresyjny zacznie działać. Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek myśli tego typu. 

Jeśli jednocześnie wystąpi kilka objawów, może to oznaczać jeden z następujących, rzadkich stanów:

zespół serotoninowy: jeśli występuje pocenie się, sztywność lub skurcz mięśni, zaburzenia równowagi, splątanie, drażliwość lub skrajne pobudzenie

złośliwy zespół neuroleptyczny: jeśli występuje sztywność mięśni, wysoka temperatura, splątanie lub inne podobne objawy

zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (ang. syndrome of inappropriate antidiuretic hormone secretion, SIADH) jeśli występuje zmęczenie, osłabienie lub splątanie oraz bolesność, sztywność lub brak kontroli mięśni

Należy przestać przyjmować lek Fevarin i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

W razie wystąpienia nietypowych siniaków, wybroczyn na skórze, wymiotów z krwią lub krwi w kale należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. 

• uczulenie na fluwoksaminę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• przyjmowanie leków zawierających tyzanidynę
• przyjmowanie leków nazywanych inhibitorami monoaminooksydazy (ang. monoamine oxidase inhibitors, MAOI) lub zażywanie ich w czasie ostatnich dwóch tygodni. Lekarz poinformuje, jak zacząć przyjmować lek Fevarin po zaprzestaniu leczenia MAOI
• przyjmowanie pimozydu (leku neuroleptycznego stosowanego w leczeniu schizofrenii i innych chorób psychiatrycznych)
• przyjmowanie leków zawierających ramelteon

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków:

• warfaryna, nikumalon, klopidogrel lub jakikolwiek inny lek stosowany w celu zapobiegania zakrzepom krwi
• kwas acetylosalicylowy lub leki podobne, stosowane w leczeniu bólu i stanu zapalnego (niesteroidowe leki przeciwzapalne)
• leki stosowane w leczeniu alergii (terfenadyna, astemizol, cyzapryd)
• takryna stosowana w leczeniu choroby Alzheimera
• teofilina, stosowana w leczeniu astmy i zapalenia oskrzeli
• metadon, stosowany w leczeniu bólu i objawów odstawienia
• meksyletyna, lek stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca
• fenytoina lub karbamazepina, stosowane w leczeniu padaczki
• cyklosporyna, stosowana w celu osłabienia działania układu immunologicznego
• ropinirol, stosowany w chorobie Parkinsona
• propranolol, stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i chorób serca
• sildenafil, stosowany w leczeniu zaburzeń erekcji
• tramadol, lek przeciwbólowy
• buprenorfina lub buprenorfina z naloksonem
• tryptany, stosowane w leczeniu migreny
• pimozyd

Jeśli pacjent przyjmuje lub przyjmował ostatnio którykolwiek z powyższych leków i nie poinformował o tym lekarza, należy skontaktować się z nim i zapytać, jak należy postępować. Może być konieczna zmiana dawki leku lub samego leku.

Jeśli pacjent przyjmował w ciągu ostatnich dwóch tygodni leki na depresję lub lęk, albo cierpi na schizofrenię, powinien skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Ciąża

Nie należy stosować fluwoksaminy podczas ciąży, dopóki lekarz nie zadecyduje, że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli pacjentka przyjmuje obecnie fluwoksaminę i planuje ciążę lub pacjent planuje zostać ojcem, należy skonsultować się z lekarzem, który zadecyduje, czy nie jest konieczna zmiana leku.

Przyjmowanie leku Fevarin pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy, występującego krótko po porodzie, zwłaszcza jeśli w wywiadzie stwierdzono u pacjentki zaburzenia krzepnięcia krwi. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Fevarin, powinna poinformować o tym lekarza lub położną, aby mogli udzielić pacjentce odpowiednich porad.

Należy poinformować lekarza i (lub) położną o stosowaniu leku Fevarin. Przyjmowanie podczas ciąży leków, takich jak Fevarin, zwłaszcza w trzech ostatnich miesiącach ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia u noworodka ciężkich powikłań, zwanych zespołem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (ang. persistent pulmonary hypertension in the newborn, PPHN). Stan ten objawia się przyspieszonym oddechem i sinicą, i występuje najczęściej w pierwszej dobie po porodzie. Jeśli takie objawy wystąpią u noworodka, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem i (lub) położną.

Jeśli pacjentka przyjmowała fluwoksaminę w ostatnich 3 miesiącach ciąży, u dziecka po urodzeniu, oprócz przyspieszenia oddechu i sinicy, mogą wystąpić również inne objawy, takie jak trudności z karmieniem i (lub) oddychaniem, napady padaczkowe, niestabilność temperatury ciała, obniżenie stężenia cukru we krwi, drżenie, drgawki, nieprawidłowe napięcie mięśni, sinica, zdenerwowanie, ospałość, senność, wymioty, problemy ze snem i ciągły płacz. Jeśli u noworodka wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Karmienie piersią

Fluwoksamina jest wydzielana w niewielkich ilościach do mleka kobiecego, dlatego lek nie powinien być stosowany u kobiet karmiących piersią. Należy poradzić się lekarza, który zadecyduje o przerwaniu karmienia piersią lub zaprzestaniu przyjmowania fluwoksaminy.

Substancją czynną leku Fevarin jest fluwoksaminy maleinian - każda tabletka powlekana zawiera 100 mg fluwoksaminy maleinianu.

Pozostałe składniki to: mannitol, skrobia kukurydziana, skrobia żelowana, sodu stearylofumaran, krzemionka koloidalna bezwodna; otoczka: hypromeloza, makrogol 6000, talk, tytanu dwutlenek.

Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować leku Fevarin po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze.

Przechowywać w temperaturze do 25ºC.

Jeśli lekarz zadecyduje o zakończeniu leczenia, pozostałe niewykorzystane tabletki należy zwrócić do apteki. 

W badaniach na zdrowych ochotnikach lek nie wykazywał istotnego wpływu na sprawność psychoruchową związaną z prowadzeniem pojazdów i obsługą maszyn. Ponieważ podczas leczenia fluwoksaminą może występować nadmierna senność, należy zachować ostrożność do momentu ustalenia indywidualnej reakcji na lek.

115513