AzitroLEK, 200 mg/5 ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej, 30 ml

AzitroLEK, 200 mg/5 ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej, 30 ml

proszek do sporzadzania zawiesiny doustnej

200 mg/5 ml

butelka 30 ml (1200 mg)

SANDOZ

Lek ten jest zwykle przepisywany w celu leczenia:

• zakażeń układu oddechowego, takich jak przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc,
• zapalenia migdałków podniebiennych, gardła i zatok,
• zapalenia ucha (ostre zapalenie ucha środkowego),
• zakażeń skóry i tkanek miękkich, z wyjątkiem zakażonych ran oparzeniowych,
• zakażeń cewki moczowej i szyjki macicy wywołanych przez chlamydie.

Azytromycyna jest antybiotykiem z grupy makrolidów. Stosuje się ją w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób): biegunka.

Częste działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 osób): ból głowy, nudności, wymioty, ból brzucha, zmiany liczby krwinek białych (mała liczba limfocytów, zwiększona liczba eozynofilów, bazofilów, monocytów i neutrofilów), zmniejszone stężenie wodorowęglanów we krwi (co wskazuje na zbyt duże stężenie kwasowych substancji we krwi).

Tego leku nie należy stosować, jeśli pacjent jest uczulony (nadwrażliwy) na azytromycynę, erytromycynę, którykolwiek inny antybiotyk makrolidowy lub ketolidowy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

Lek zawiera 0,030 g aspartamu w 5 ml zawiesiny. Aspartam jest źródłem fenyloalaniny. Może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, również tych, które wydawane są bez recepty. Jest to szczególnie ważne przed rozpoczęciem leczenia tym lekiem.

• Teofilina (stosowana w leczeniu astmy oskrzelowej): działanie teofiliny może nasilić się.
• Warfaryna lub inny podobny lek przeciwzakrzepowy: jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko krwawienia.
• Ergotamina, dihydroergotamina (stosowane w leczeniu migreny): możliwe jest zatrucie sporyszem (z mrowieniem kończyn, bolesnymi kurczami mięśni oraz martwicą dłoni i stóp na skutek złego krążenia krwi). Z tego względu leczenie skojarzone nie jest zalecane.
• Cyklosporyna (stosowana w celu zahamowania czynności układu odpornościowego w zapobieganiu i leczeniu odrzucania przeszczepu narządu lub szpiku kostnego): jeśli leczenie skojarzone jest konieczne, lekarz zaleci regularne wykonywanie badań krwi i może skorygować dawkę leku.
• Digoksyna (lek stosowany w niewydolności serca): może zwiększyć się stężenie digoksyny we krwi. Lekarz zaleci zbadanie tego stężenia.
• Kolchicyna (stosowana w leczeniu dny moczanowej i rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej).
• Leki zobojętniające kwas solny w żołądku (stosowane w niestrawności).
• Cyzapryd (stosowany w zaburzeniach żołądka), terfenadyna (stosowana w katarze siennym), pimozyd (stosowany w leczeniu niektórych chorób psychicznych), cytalopram (stosowany w leczeniu depresji), fluorochinolony (antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych, np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna): jednoczesne stosowanie z azytromycyną może powodować zaburzenia czynności serca, dlatego leczenie skojarzone nie jest zalecane.
• Leki stosowane w przypadku nieregularnej czynności serca (tak zwane leki przeciwarytmiczne).
• Zydowudyna (stosowana w leczeniu zakażeń HIV): jednoczesne stosowanie może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
• Nelfinawir (stosowany w zakażeniach HIV): jednoczesne stosowanie może nasilić działania niepożądane azytromycyny.
• Alfentanyl (stosowany do narkozy) lub astemizol (w stosowany w katarze siennym): jednoczesne stosowanie z azytromycyną może nasilać działanie tych leków.
• Ryfabutyna (stosowana w leczeniu gruźlicy): lekarz może zlecić badania kontrolne krwi i badanie stężenia leków we krwi.
• Statyny (takie jak atorwastatyna, stosowana w celu zmniejszenia stężenia lipidów we krwi): jednoczesne stosowanie z azytromycyną może być przyczyną zaburzeń w obrębie mięśni.
• Niektóre leki (takie jak hydroksychlorochina), o których wiadomo, że powodują zaburzenia rytmu serca, np. wydłużenie odstępu QT stwierdzone w elektrokardiogramie: jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko wystąpienia arytmii.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego i każdego innego leku. Leku nie należy stosować w czasie ciąży i karmienia piersią, chyba że lekarz specjalnie zaleci jego stosowanie.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty.

W razie samodzielnego przygotowania zawiesiny doustnej należy wstrząsnąć butelką, aby proszek stał się sypki i wlać do butelki z proszkiem odmierzoną ilość zimnej, przegotowanej wody. Odpowiednią objętość wody można odmierzyć załączoną strzykawką miarową o pojemności 10 ml.

AzitroLEK, 200 mg/5 ml: w celu przygotowania 30 ml zawiesiny (1200 mg) do butelki należy wlać 15 ml wody

Substancją czynną leku jest azytromycyna. Każde 5 ml przygotowanej zawiesiny zawiera 209,6 mg azytromycyny dwuwodnej, co odpowiada 200 mg azytromycyny.

Pozostałe składniki to: krzemionka koloidalna bezwodna (E551), sacharoza, guma ksantanowa (E 415), hydroksypropyloceluloza, bezwodny fosforan trisodowy, aromat bananowy (zawiera siarczyny), aspartam (E 951), aromat śmietankowo-waniliowy (zawiera alkohol benzylowy) i aromat wiśniowy (zawiera siarczyny).

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i butelce. 

Butelka z proszkiem przed pierwszym otwarciem: nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.

Przygotowana zawiesina: nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Nie stosować przygotowanej zawiesiny dłużej niż przez 10 dni.

28291