Arketis, 20 mg, tabletki, 30 szt.

Arketis, 20 mg, tabletki, 30 szt.

tabletki

20 mg

30 szt, blist.

VIPHARM

Paroksetyna jest stosowana w leczeniu depresji i/lub zaburzeń lękowych u osób dorosłych.

Zaburzeniami lękowymi, w których stosowana jest paroksetyna są: zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (nawracające natrętne myśli z niekontrolowanym zachowaniem), zaburzenie lękowe z napadami lęku (napady lęku, w tym spowodowane agorafobią, która jest lękiem przed otwartą przestrzenią), fobia społeczna (strach lub unikanie sytuacji społecznych), zaburzenie stresowe pourazowe (niepokój spowodowany traumatycznym wydarzeniem), zaburzenie lękowe uogólnione (uogólnione uczucie niepokoju lub zdenerwowania).

Paroksetyna należy do grupy leków zwanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). W mózgu występuje substancja zwana serotoniną. U chorych na depresję lub lęk poziom serotoniny jest niższy niż u osób zdrowych. Działanie paroksetyny i innych SSRI nie jest do końca poznane, ale może mieć związek ze zwiększaniem ilości serotoniny w mózgu. W celu uzyskania poprawy ważne jest prawidłowe leczenie depresji lub lęku.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych działań jest większe w pierwszych kilku tygodniach leczenia.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób): mdłości (nudności), zmiany popędu płciowego lub czynności płciowych, takie jak trudności lub niemożność osiągnięcia orgazmu, obniżenie popędu płciowego oraz, u mężczyzn, problemy z osiągnięciem wzwodu lub wytrysku.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 osób): zwiększenie poziomu cholesterolu we krwi, utrata apetytu, trudności ze snem (bezsenność) lub uczucie senności, nietypowe sny (w tym koszmary senne), zawroty głowy lub drżenie (drgawki), ból głowy, zaburzenia koncentracji, uczucie pobudzenia, uczucie nienaturalnej słabości, niewyraźne widzenie, ziewanie, suchość w ustach, biegunka lub zaparcie, wymioty, zwiększenie masy ciała, pocenie się.

Nie należy stosować leku:

• jeżeli pacjent przyjmuje leki zwane inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO – w tym moklobemid i chlorek metylotioniny (błękit metylenowy)) lub przyjmował je w dowolnym momencie w ostatnich dwóch tygodniach,
• jeżeli pacjent przyjmuje lek przeciwpsychotyczny zawierający tiorydazynę lub pimozyd,
• jeśli pacjent ma uczulenie na paroksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

Pacjent powinien unikać spożywania alkoholu podczas stosowania paroksetyny. Alkohol może nasilać objawy lub działania niepożądane. 

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza.

Przyjmując paroksetynę rano wraz z pokarmem pacjent może zmniejszyć ryzyko nudności.

Każda tabletka leku zawiera substancję czynną 20 mg paroksetyny (w postaci paroksetyny chlorowodorku bezwodnego).

Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna (E460), wapnia wodorofosforan dwuwodny (E341), kroskarmeloza sodowa (E468), krzemionka koloidalna bezwodna (E551) i magnezu stearynian (E470b).

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i na blistrze.

Możliwe działania niepożądane związane z paroksetyną obejmują zawroty głowy, splątanie, senność lub zaburzenia widzenia. Jeśli wystąpią takie działania niepożądane, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

22461