Kamica pęcherzyka żółciowego zwykle objawia się atakami silnego bólu w prawym podżebrzu, wywołanego najczęściej tłustym posiłkiem. Po pierwszym ataku kolki żółciowej istnieje duże ryzyko nawrotu dolegliwości. Warto zatem pomyśleć o usunięciu kamieni zanim nadejdzie kolejny atak lub dojdzie do niebezpiecznych powikłań.
Czy kamicę żółciową trzeba leczyć?
Jeśli kamica pęcherzyka żółciowego nie powoduje żadnych dolegliwości, nie wymaga ona leczenia. Warto jednak profilaktycznie przestrzegać diety niskotłuszczowej, unikać przejadania się i spożywania pokarmów ciężkostrawnych. Jeżeli natomiast ataki kolki zdarzają się często, trzeba pomyśleć o usunięciu ich przyczyny. Jeśli zbagatelizujemy problem, może dojść do powikłań kamicy: ostrego zapalenia pęcherzyka, ropniaka pęcherzyka, jego przedziurawienia czy zapalenia otrzewnej.
Metody usuwania kamieni żółciowych
1. Operacja laparoskopowa
Jest to najnowocześniejsza obecnie metoda usuwania kamieni z pęcherzyka żółciowego. Przez 3 lub 4 nacięcia w skórze brzucha o długości około 1 cm chirurg wprowadza do jamy brzusznej kamerę oraz narzędzia. Obserwując na monitorze przebieg operacji narzędziami tymi usuwa cały pęcherzyk wraz z kamieniami.
Zalety: Największą zaletą tej metody jest szybki powrót do zdrowia i możliwość opuszczenia szpitala już w dwa dni po operacji. Małe rany na brzuchu goją się szybko, są mniej bolesne, a co ważne dla wielu kobiet - także mniej widoczne. Po 2 tygodniach od operacji można już wrócić do pracy.
Wady: Metoda ta nie nadaje się, niestety, dla każdego chorego. Nie może być stosowana u osób bardzo otyłych, ze zrostami po przebytych wcześniej operacjach brzusznych oraz u osób z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego lub kamieniem w przewodach żółciowych. Poza tym, z racji wysokich kosztów, jest to metoda nie wszędzie jeszcze dostępna.
2. Operacja klasyczna
Osobom, u których nie można wykonać operacji laparoskopowej, zaleca się operację metodą klasyczną. W znieczuleniu ogólnym wykonuje się cięcie pod prawym łukiem żebrowym o długości około 10 cm, przez które wycina się i usuwa wypełniony kamieniami pęcherzyk.
Zalety: W przeciwieństwie do leczenia laparoskopowego metodą klasyczną można operować ostre stany zapalne pęcherzyka oraz powikłania kamicy.
Wady: Dłuższy okres gojenia się rany oraz dłuższy okres rekonwalescencji. Po operacji klasycznej czas powrotu do pracy wydłuża się do 4, a czasem 6 tygodni.
3. Rozpuszczanie kamieni żółciowych
W niektórych przypadkach udaje się rozpuścić kamienie żółciowe za pomocą tabletek zawierających kwasy żółciowe. Warunkiem jest, aby kamienie te były małe (poniżej 2 cm) i nieuwapnione, a praca samego pęcherzyka żółciowego niezakłócona. Niestety, złogi te rozpuszczają się powoli (około 1mm na miesiąc), dlatego leczenie może potrwać nawet 2 lata.
Zalety: Jest to metoda nieinwazyjna, polecana zwolennikom medycyny niekonwencjonalnej.
Wady: Jej zastosowanie jest bardzo ograniczone, ponieważ nie wszystkie kamienie nadają się do rozpuszczenia przy pomocy tabletek. Poza tym istnieje duże ryzyko, że po zaprzestaniu kuracji złogi żółciowe zaczną tworzyć się nowo.
4. Kruszenie kamieni (litotrypsja)
Metoda ta polega na rozkruszaniu kamieni żółciowych za pomocą fali uderzeniowej (np. ultradźwięków). Jej skuteczność zależy od ilości i wielkości kamieni, dlatego może być stosowana jedynie u co czwartego chorego.
Zalety: Podobnie jak metoda poprzednia jest to alternatywa dla osób, które nie chcą lub nie mogą poddać się operacji. Zabieg jest bezbolesny i stosunkowo bezpieczny.
Wady: W dobie laparoskopii rozkruszanie kamieni za pomocą fali uderzeniowej uważane jest za metodę przestarzałą. Piasek powstały na skutek rozbicia złogów i tak musi zostać rozpuszczony za pomocą leków: trwa to 1-2 lata. Metoda ta jest mniej skuteczna niż leczenie operacyjne, a nawroty zdarzają się w połowie przypadków.
Źródło: medme.pl
Podziel się artykułem ze znajomymi
